Onder het mom beter laat dan nooit, hierbij de blog over 24 februari tot en met 2 maart.

Waar waren we ook al weer gebleven, het was de week na de vakantie van m'n meiden en mijn lange weekend in Edinburgh! Oh en het is mijn 25ste blog, wat ik ook wel weer een bepaalde mijlpijl vind.

Tegan had geluk, en ik stiekem ook, zij had nog een dagje vrij van school. Wat logischer wijs inhield dat ik ook mijn school moest missen, maar dat mis ik natuurlijk als kiespijn. Geen grammaticale moeilijke opdrachten voor mij op de maandag ochtend. Wel had ik twee gierende, drukke beginnende pubers in huis. De playroom werd al snel omgetoverd in een bioscoop en het gekraak van zakken chips en snoep was duidelijk boven de film uit te horen. Rond lunchtijd heb ik er met de enige moeite nog wat gezonds ingekregen. Al snel kwamen we op het onderwerp dromen en het gesprek leidde naar de vraag wat doven en blinden dromen waarna we op nachtmerries uitkwamen en eigenlijk werd het na dat moment zo ingewikkeld dat ik het zelf niet meer snap. Die avond wilde Sandra en ik naar de sportschool gaan, maar er was een nogal groot gebrek aan motivatie. Dit zorgde ervoor dat we andere plannen bedachten, namelijk naar onze favoriete stamkroeg de Starbucks te gaan. Echter waren we beidde vrij laat klaar met werken waardoor we hooguit een bezoekje van tien minuten konden brengen aan de Starbucks. We besloten om naar de pub te gaan en daar gezellig wat te kletsen en drinken.

Dinsdag was niet zo'n heel bijzondere dag en als ik heel eerlijk ben kan ik ook niet zo erg veel herinneren. 's Ochtends weer naar school, daarna koffie gedronken bij onze stamkroeg. 's Middags lekker met Mo gespeeld waarna ik 's avonds weer met Sandra naar onze tweede favoriete sportles van de week ben gegaan, Armageddon. Weer geluk, er was nog steeds geen film ploeg aanwezig, maar er werd ons beloofd dat dat de week erop toch echt zou gaan gebeuren.

De woensdag was een iets drukker dagje. Eerst heb ik 's ochtends snel het beddengoed gewassen en verwisseld, toen dat veilig in de droger zat ben ik snel op pad gegaan naar Central London. Daar zou ik Sandra met een vriend van haar, Ceddy, treffen. Het was heerlijk weer dus mijn wandeltocht langs de Thames was flink genieten. Ik zou Sandra en Ceddy bij de Nero, jazeker we gaan ook nog naar andere plekken dan de Starbucks, ontmoeten. Eenmaal binnen was Sandra zo druk bezig op haar telefoon dat ik haar aandacht niet kon trekken, Ceddy zag mij echter al wel aankomen. Het was een beetje ongemakkelijk om naar hun toe te lopen terwijl ik hem nog nooit eerder had ontmoet en we elkaar een soort van aan elkaar voorstelde. Uiteindelijk had Sandra het ook door en werd de situatie enigszins gered. Terwijl ik naar hen aan het toe lopen was had Sandra mij bericht via whatsapp over het feit dat ze dacht dat er Nederlanders naast hen zaten. Aan mij de taak om dit te controleren, ik had op dat moment toch al vrij lang geen Nederlands meer gesproken dus ik vond dit eerlijk gezegd nog best lastig. Zo blijkt maar weer wat het Engels spreken met een mens kan doen. Die avond zou ik met mijn groe zus gaan skypen over zomervakanties. Ze bleek echter ziek te zijn dus na zo'n twintig minuutjes gaven we het op en besloten we het een andere keer in te halen. Ik verveelde me wel nogal dus vroeg maar aan mn ouders of zij wel gezond en vrij waren. Dat bleek zo te zijn, dus heb ik met hen een aantal uurtjes geskyped.

Dan zijn we al weer bij de donderdag aangekomen, heb niet zo veel beleefd deze week dus misschien dat het een keer bij een korte blog blijft. Die donderdag was niet bijster interessant. Tijdens de les heb ik met een grammatica opdracht chocolade gewonnen. Na de les ben ik naar huis gegaan, ik moest nog wat wasjes draaien, een blog schrijven voor travel active en voor de shownoot. Na ik daar mee klaar was ben ik nog heel even terug in bed gegaan, aangezien ik kapot moe was. In de avond ben ik thuis gebleven, tv gekeken en ben ik heul vroeg naar bed gegaan. Was ook eens een keertje nodig.

De vrijdag daarentegen was een stuk interessanter. Michelle was weer een weekendje terug in Engeland, reden voor een feestje en om elkaar weer te zien. Sandra en ik hadden al afgesproken om naar een Duitse pub in central London te gaan. Er was daar een all you can eat German buffet voor maar vijf pond, dus wij vonden dat we dat eens moesten gaan proeven. De pub zou pas om 12 uur opengaan en wij waren allemaal wel klaar wat ons deed besluiten elkaar alvast te meeten bij onze favoriete plek de Starbucks. Ik moest eerst nog even strijken, maar Sandra en Michelle waren alvast gegaan. Zodra ik klaar was ben ik vol enthousiasme naar de Starbucks gegaan waar ik na een paar weekjes Michelle eindelijk weer kon zien. Al snel was het weer lachen, gieren en brullen geblazen. Het werd tijd om op pad te gaan naar de pub, we waren er wat vroeg en de pub zou pas open gaan om 12 uur dus wachtte we buiten. Waar we een bijzonder schouwspel waarnamen. Er was tegenover ons een weg die was afgesloten met paaltjes, nu was er een gat gemaakt tussen de paatjes van ruim 3 meter voor auto's om doorheen te rijden. Er was een wit busje aan het achteruit rijden richting dat gat, al snel merkte wij op dat hij wel behoorlijk scheef ging. We vroegen ons dan ook af wanneer hij het zelf door zou hebben. Dat bleek te zijn op het moment dat hij tegen het paaltje aanreedt. Zonder ook maar een moment om te kijken reed ie vooruit, weer achteruit, deze keer ging die wel door de paaltjes heen, en hij reed weg. Wij vonden het maar raar dat hij niet eens even na ging of er schade was, maar aan alle andere deuken en krassen te zien was deze actie niet bepaald een uitzondering. Inmiddels was het twaalf uur en werd de pub geopend, net voordat wij de deur opende kwamen er uit het niets miljoenen, lees tientallen, niet gelogen, zakenlui aanlopen die allemaal voor ons de pub inliepen en in de rij gingen staan. We hadden dus drie kwartier gewacht, om vervolgens nog zo'n twintig minuten achteraan in de rij te staan. Ons geduld werd echter zwaar beloond! Er was allerlei overheeeeerlijk eten, van bratwursten, Schitzel, Gulash tot Pfannkuchen, rote Grütze en Schokopudding, om even in de Duitse sferen te blijven. Het was ontzettend lekker en ik heb mezelf ook veel te vol gegeten, we besloten wel dat het sowieso voor herhaling vatbaar was. Die avond zouden we Michelle, haar vader en zusje ontmoeten in de pub, maar helaas kwam Michelle's zusje daar niet naar binnen. Zij zijn vervolgens terug gegaan naar het hotel dus konden wij ze niet meer ontmoeten. Sandra en ik zaten zo ontzettend vol dat we vonden dat we wel echt iets moesten ondernemen. We kwamen op het idee om langs de Thames te lopen. Het was donker en we liepen over het bospad, we leven wel beide nog dus er zijn geen enge rare dingen gebeurd gelukkig. We hebben nog best wel een heel stuk gelopen, later hebben we het opgezocht via Google Maps en het bleek dat we ruim 10 km hadden gelopen. Toch nog even al wat gedaan aan alle calorietjes die we naar binnen hadden gewerkt die middag.

Dan zijn we alweer aangekomen bij de zaterdag! We hebben een hele speciale activiteit ondernomen, we zijn gaan bowlen met school, in de ochtend. Wauw. Om 8 uur moest ik al opstaan om op tijd aanwezig te zijn. Na we onze prachtige schoenen hadden gepast was het tijd voor actie. De teams waren gemaakt en ik heb goed nieuws. IK HEB GEWONNNEEEN. Ik moet toegeven, ik ben erg trots op mezelf. Mijn speciale techniek van het gewoon de bal met een boogje op de baan gooien waarna hij nog wat door stuiterde bleek dus te werken. Een uurtje later was het weer klaar en werden we losgelaten in de vrijheid. We bleken vlakbij Notting Hill te zijn, dus werden we het er al snel overeen dat we de Portobello market eens een bezoekje zouden brengen. Het uitgebreide assortiment aan etenskraampjes deed onze eetlust doen opwakkeren. We hebben ons nog enigszins kunnen inhouden door een jamdonut en frozen yoghurt te kopen. Ik moet toegeven, het was overheerlijk. We wilde ook erg graag een wafel, maar dat was toch iets te veel van het goede. Na twee a drie rondjes over de markt te hebben geslenterd besloten Sandra en ik om terug te gaan naar Putney, waar Claire terug naar huis ging. We hebben nog wat koffie gedronken bij de Costa en zijn daarna huiswaarts gekeerd omdat Sandra moest oppassen.

Dan zijn we bij een van mijn sportiefste dagen zo ver aangekomen. Onze Hongaarse lievelingsleraar van de zondag avond had deze dag een bootcamp georganiseerd in Hyde Park. Als fanatiekelingen moesten wij daar natuurlijk naar toe. Het zou na de lunch beginnen en omdat zonnetje toch wel redelijk goed aanwezig was besloten we te lunchen in Hyde Park. Michelle was ook gezellig meegekomen dus ons drietal was weer compleet. We hebben enorm veel lol gehad, het was een circuit training en we kregen ieder steeds andere oefeningen die we allemaal afwisselde. Al snel hadden we een klein publiek bij elkaar verzameld. Ze stonden ons allemaal wat schaapachtig aan te staren waarop ik heel vrolijk naar ze begon te zwaaien. In de hoop op wat applaus, helaas kwamen ze weer enigszins tot leven door deze actie en liepen ze zonder mijn welverdiende applaus weg. We hebben het erg naar onze zin gehad en voordat we het wisten waren de twee uur alweer voorbij. Na een korte pauze waar we Michelle weer gedag hebben gezegd zijn Sandra en ik naar het Leisure Centre gegaan. Om, jawel, onze standaard zondagse les te volgen. We waren al helemaal kapot en toen Tony ons begon uit te lachen terwijl we energie aan het opladen waren, liggend op de grond, kwamen we al snel voor onszelf op. Terwijl wij uitlegde waarom we zo moe waren kregen we als reactie, 'If you were at the Hyde Park session, what the hell are you doing here?' Ehm, ja Sasa staat nogal bekend om zijn hoge niveau en zware lessen dus daar was deze opmerking wel weer bewijs van. Sasa had ook niet geluisterd naar onze smeekbedes om deze les makkelijk te maken, maar besloot doodleuk om nog wat extra gewichttraining er doorheen te gooien. We hebben het overleefd, min of meer. We zijn hierna naar de Pub gegaan en hebben een welverdiend toetje besteld. De week was weer voorbij en ik ben zelfs nog thuis gekomen desondanks de zeer aanwezige in grote hoeveelheid spierpijn.

Liefs,
Annika