Aangezien ik nog zo'n vijftig minuten heb voordat ik naar de gym ga, heb ik besloten deze voor de verandering eens nuttig te gebruiken en aan mijn blog te werken. Ik ben benieuwd, het begint steeds meer op een geschiedenis les te lijken zo lang geleden is het alweer, maar hierbij de week van 24 maart t/m 30 maart.

Laten we maar eens beginnen op de maandag, wat heb ik allemaal uitgespookt die dag. We kregen tijdens de les de uitslag of we wel of niet waren geslaagd voor onze mock exam. Ik was toch wel een tikkeltje nerveus eerlijk gezegd want ik was niet zeker of alles wel zo goed was gegaan. Gelukkig kreeg ik goed nieuws, ik had het gehaald. Dat maakte ook de keuze wat makkelijker of ik wel of niet het proficiency examen ga doen in juni. Mijn hostmom vond sowieso dat ik moest beslissen dat ik er voor zou gaan en mijn score heeft mij doen laten besluiten dat ook daadwerkelijk te doen. We hadden nog niet het proef spreek examen gedaan, maar onze lerares zei dat niemand zich daar echt druk over hoeft te maken. Zeker omdat we vrij geoefend zijn in het praten. Om dit heugelijke feit te vieren zijn Sandra en ik na de les koffie gaan drinken bij de Starbucks, waar verder niet heel veel spannends is gebeurd. Die avond zijn we heel sportief geweest en hebben we een bezoekje gebracht aan het Leisure Centre. We hebben wat schreeuwende mannen aanschouwd die misschien toch wat minder gewicht moeten nemen een volgende keer en zijn zelf natuurlijk ook zeer druk bezig geweest. Een soort van dan.

Dan de saaiste dag van mijn week, dinsdag. Ik ben naar de les gegaan, naar huis gegaan, daar heb ik aan huiswerk gewerkt. Mo had een vriendinnetje die middag dus ik hoefde alleen een beetje op te letten dat alles goed ging. Voor mij een goed excuus om lekker te rusten en niet zo veel uit te voeren. Om de dag toch nog goed te eindigen ben ik 's avonds naar Armageddon gegaan met Sandra.

Op woensdag heb ik wel wat meer uitgevoerd. Het was mijn pappa's verjaardag, ik ben het gelukkig niet vergeten en heb hem netjes gefeliciteerd. Het cadeautje lag nog in Engeland, dus die kreeg ie nog niet van me. Nadat ik netjes het beddengoed had gewassen en verwisseld was het tijd om mijn kast uit te zoeken. Dat was nog een best grote obstakel. Hier in Engeland heb ik de primark, h&m en nog meer walhalla's met kleren om de hoek wat er voor heeft gezorgd dat ik mijn kleding collectie flink heb uitgebreid. Mijn kast is niet mee gegroeid en zit dus ook volgepropt en ik hield hem ook angstvallig dicht in de hoop dat niemand deze mooi opgeruimde collectie te zien zou krijgen. Ik heb alles gesorteerd, gevouwen met behulp van een heuse opvouwergeval dat ik van m'n zus had gekregen en weer in m'n kast gelegd. Ik hoefde Mo niet van school te halen omdat zij een zwemwedstrijd had vanuit school. Ze kwam helemaal over de wolken terug want ze is in de finale gekomen. Die avond ben ik naar de gym gegaan voor mijn eerste afspraak met een personal trainer. Ik vond hem eerlijk gezegd helemaal niks en best demotiverend overkomen. Wel had ik uiteindelijk maar een afspraak gemaakt voor aankomende maandag want ik kon moeilijk al stoppen na alleen een kennismaking.

Op donderdag hadden we de laatste les van deze periode. Onze lerares had heel lief allerlei kleine paashaasjes door het lokaal gezet wetende hoeveel wij allemaal van chocolade houden. Na de les ben ik zo snel mogelijk naar Putney gegaan om daar Sandra en Ceddy te ontmoeten. Sandra was dat weekend voor een klein bezoek naar Duitsland en Ceddy zou ook op zaterdag weer terug naar Duitsland gaan. Genoeg reden voor een klein afscheidje. Sandra en Ceddy hadden nogal honger dus hebben we een bezoekje aan de pub gebracht zodat zij wat konden eten.

Inmiddels is het weer donderdag (ik begon op dinsdagavond) en ben ik lekker een middagje vrij. Tijd om m'n blog af te maken dus, terwijl ik heerlijk in de zon zit te genieten.

Na het eten was het voor Ceddy helaas tij dom weer te vertrekken, na een niet zo heel emotioneel maar wel niet leuk afscheid ben ik met Sandra meegelopen om haar oudste kindje op te halen van school. Het leuke was dat ze de steppen mee moest nemen dus konden wij ook leuk op de step naar de school toe gaan. We zijn veilig zonder ongelukken aangekomen en hebben vervolgens gewacht tot haar kindje eindelijk klaar was met jas aan doen en z'n tas pakken. Waar hij normaliter nogal veel praat was mijn aanwezigheid blijkbaar best even spannend. Ik kon helaas niet mee naar hun huis dus ben halverwege richting Barnes gekeerd. Zodra ik een meter van hun verwijderd was had hij gelijk aan Sandra gevraagd 'But why is she not coming with us?'. Dat was wel sneu want blijkbaar had hij zich daar op verheugd. Die avond moest ik oppassen, dus veel meer dan een verhaaltje voorlezen en de kinderen naar bed brengen heb ik niet gedaan.

Op vrijdag ben ik met Sandra naar London Victoria afgereisd omdat ze dat weekend naar Duitsland zou gaan. Ik vond dus ook dat ik haar moest wegbrengen naar de bus. Omdat we veel te vroeg waren besloten we wat tijd te spenderen in de Nero. Nadat we heel sociaal waren opgestaan om plaats te maken voor wat andere mensen moesten we nog even snel naar de wc. Dit bleek nog een grotere obstakel dan we hadden voorzien. Met geen mogelijkheid kregen we namelijk de deur open. Gelukkig bleek één van de wc's gewoon bezet te zijn en de mevrouw die er van af kwam hield de deur voor mij open. Zo kwamen we bij probleem nummer twee, het wc papier was op. Omdat ik niet wist hoe ik de deur open kon krijgen zat er niks anders op dan Sandra te sms'n die buiten de wc's stond met haar koffer. Zij kwam al snel aan met wat servetjes waardoor dat was opgelost. Terwijl ik op de wc was hoorde ik iemand die de deur naast mij wel gewoon open kreeg. Na ik klaar was en Sandra op de wc zat, gebeurde dit nogmaals. Zodra Sandra klaar was besloten we dan ook nog een keer om eens te kijken of wij zelf ook die deuren open konden krijgen. Maar nee, het is ons niet gelukt. We weten nog steeds niet wat we verkeerd hebben gedaan, maar mochten we daar nog een keer komen dan zullen we ons iets beter voorbereiden. Nog steeds te vroeg, maar zonder zin om nog langer ergens binnen te zijn besloten we om alvast naar de bushalte te lopen. Dit bleek een top idee te zijn, er waren namelijk bankjes die wiebelde. Met name ik vond dat een fascinerende bezigheid. Ik heb er achterstevoren op gezeten, op gelegen op meerdere manieren, maar bovenal heb ik heel veel gewiebeld. Sandra vond dit natuurlijk geen probleem en is ook alles behalve geïrriteerd geraakt. Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan nadat ik m'n tas alvast helemaal had ingepakt voor de volgende dag. Ik had namelijk een fotografie cursus dat weekend! Yaaay.

Zaterdag vroeg ging ik vol goede moed op weg naar central London voor m'n cursus. Ik had iet wat vertraging opgelopen, wat voor de duidelijkheid volledig buiten mijn schuld om was, dus was een beetje gestrest of ik wel op tijd zou zijn. Precies op het moment dat de les zou starten kwam ik aanhollen. Er stond nog iemand bij de deur die mij doorliet en zei dat m'n leraar boven stond te wachten. Hij stond daar inderdaad en leidde me naar het klaslokaal. Waar ik vol met nieuwsgierigheid naar mijn klasgenoten naar binnen liep kwam ik van een koude douche thuis. Er was nog niemand, voor niks in de stress gezeten dus. Dacht ik dan, na tien minuten kwam m'n leraar weer naar boven met de volgende informatie. You're the only one who showed up. Oftewel, ik zou privé les gaan krijgen aankomend weekend. Nou ik kan je vertellen dat op dat moment alle stoppen bij mij doorsloegen hoor. De leraar was namelijk uitzonderlijk aantrekkelijk dus de zenuwen begonnen al gelijk toe te slaan. Hij vond het zelf ook wel interessant om maar één leerling te hebben want dat was blijkbaar nog niet eerder voorgekomen. We hebben in de ochtend eerst met name op compositie gefocust. Daarna werd ik London ingestuurd met de opdracht wat foto's te maken die we later zouden analyseren. Hij liep mee naar het park en ik heb daar een uurtje rondgehuppeld in de hoop op inspiratie. Enigszins tevreden heb ik Aldo opgezocht en zijn we terug gelopen. Het was tijd voor de lunchpauze dus mocht ik nogmaals London in voor een uurtje. Ik had een lekker broodje gekocht en ben in het park in de zon gaan zitten. Ik verveelde me wel nog al dus heb iedereen om me heen goed bestudeerd. Er was een man op het bankje naast mij gaan zitten die vrolijk hard aan het meezingen was met zijn muziek, hij had oranje haar, knal blauwe jas, groene broek, jammergenoeg lag mijn camera nog in het lokaal. Ook waren er wat optimisten die al zonder shirt aan het zonnen waren, terwijl het nou ook nog niet zo warm was. In de middag ben ik weer verder gegaan met mijn privé les, ditmaal lag de focus op licht, lijnen, structuur en bepaalde effecten die je daarmee kan creëren. Na alle theorie zijn we weer op pad gegaan om dit toe te passen. Ditmaal zijn we naar het British museum gelopen waar ik als een kip zonder kop heb rondgerend om wat interessante shots te maken. Uiteindelijk was ik m'n leraar ook nog kwijt geraakt, maar na goed zoeken heb ik hem gevonden. We moesten allebei met de metro naar huis en hij zei dat ie wel wist waar die was. Juist ja, niet dus. Nu moet ik toegeven hij heeft net een paar jaar in Los Angeles gewoond en was pas drie maanden in London dus het was niet heel raar dat ie het niet wist. Ik was de reddende engel, komt ook niet vaak voor, aangezien ik het Nederlandse pannenkoeken restaurant herkende! De tube station was daar erg dichtbij in de buurt, maar voordat we daar aankwamen besloot Aldo om alsnog met de bus terug te gaan. Ik ben zelf naar Hammersmith gereisd en had nog geen zin om terug te gaan naar huis. Ik heb daarom lekker wat koffie gedronken in de Starbucks en ben vervolgens terug gelopen door een lekker avondzonnetje naar Barnes. Ik vond dit best indrukwekkend van mezelf als ik eerlijk ben omdat ik de meest enge brug ooit helemaal alleen moest oversteken. Normaal loop ik daar half huilend aan het handje van degene met wie ik ben overheen, maar nu moest ik deze enorm grote uitdaging alleen aan. Oké eigenlijk loop ik er gewoon als een trillend rietje overheen maar dat klonk beter. Feit blijft dat ik het behoorlijk eng vond. Ik ben veilig thuis aangekomen waar ik m'n volgende uitdaging van die dag ondervond. De tijd zou een uurtje vooruit gaan en ik was bang dat m'n mobiel dit niet automatisch zou doen. Na een hele ingewikkelde, iet wat verwarrende, discussie met m'n ouders besloot ik om maar gewoon m'n wekker om 1.58 te zetten. Zo kon ik zien of mijn telefoon uit zichzelf de tijd veranderde. Dit bleek inderdaad zo te zijn dus kon ik met een gerust hart verder slapen.

Die daaropvolgende ochtend had ik een grote crisis. Ik moest weer de hele dag alleen spenderen met Aldo, oftewel wat moest ik aaaaan doeeen?? Na enige moeite en heel veel getreuzel is het me gelukt om een outfit uit te zoeken. Op naar nog een interessant dagje! M'n leraar bleek niet eens te weten over het hele verandering van de tijd gebeuren, maar gelukkig was hij er wel op tijd. We begonnen vandaag met het bekijken van een aantal foto's die ik de dag ervoor had gemaakt. Er zaten wonder boven wonder nog redelijk wat foto's bij die goed waren en waar hij ook kon zien wat mijn gedachtegang erachter was. Daarna zijn we begonnen met weer wat theorie lesjes, deze keer over kleur. Na de theorie was het weer tijd om op zoektocht te gaan in London zodat ik de theorie in praktijk kon oefenen. Deze keer moest ik alleen op zoek gaan, ik belande op Leicester Square waar er blijkbaar allemaal feestelijke activiteiten waren. Na daar wat foto's gemaakt te hebben ben ik naar China Town gelopen waar ik ook wat goede fotomomenten heb kunnen 'creëren'. Op een gegeven moment stond er een meisje in een knal gele jas voor een blauwe gebouw dat allemaal gele elementen had. Perfect dus! Terwijl ik haar stond te fotograferen kreeg haar moeder dat door, keek mij ontzettend kwaad aan en nam haar dochter mee. Ik was hier niet zo heel blij mee en zoals mijn leraar naderhand ook concludeerde 'she fucked up your shot'. Want ik had het meisje daardoor niet helemaal kunnen schieten vanuit de juiste angle. Na een lunch pauze ben ik vol goede moed begonnen aan de tweede helft van de dag. Whitebalance en een introductie tot de flits. Ook weer zeer interessant. Ditmaal ben ik helaas wel een beetje verdwaald geraakt toen ik er op uit werd gestuurd om foto's te maken waardoor de opdracht niet helemaal goed uit de verf is gekomen. Helaas was toen het moment alweer aangebroken waar ik afscheid moest nemen van mijn heul leuke privé leraar.

Dit moeilijke moment kon ik niet alleen verwerken waardoor ik Suzan smste met de vraag of ze misschien zin had om een drankje te doen. We hebben in Putney afgesproken en zijn naar de Costa gegaan. Ik heb haar uitgebreid tot in de meest minuscule details vertelt over mijn weekend zodat ze helemaal op de hoogte was van hoe perfect mijn leraar was. Op het feit na dat hij 34 jaar is dan. Die avond ben ik gaan slapen en heb ik heerlijk gedroomd.

Liefs,
Annika