Zo waar waren we ookal weer gebleven, ik moet even graven in mijn geheugen, maar het is de week van 10-16 maart. Mijn agenda is bijna leeg, dus ik moet echt heul erg gaan nadenken wat ik allemaal heb beleefd deze week maar mezelf kennende komt dat wel goed.

Op de maandag waren Sandra en ik na onze Engelse les voor de verandering niet naar onze stamkroeg gegaan omdat we allebei allerlei andere taken te doen hadden. Wasjes, opruimen en schoonmaken is niet bijster interessant en ik heb niks klunzigs gedaan dat het vertellen waard is. Ik zal het dus voor de verandering hierbij laten. Die avond vonden Sandra en ik dat het weer tijd werd om naar het sportcentrum te gaan. Sandra had nog steeds allerlei lekkere cupcakes in overvloed en ze was zo ontzettend lief om er ook ééntje mee te nemen! Omdat we vonden dat we al actief genoeg waren om überhaupt naar het sportcentrum te komen vonden we niet dat het nodig was om ook nog eens de trap af te lopen naar de kleedkamers. We liepen dus naar de gang met de kluisjes die helemaal vol stond met mensen inclusief Tony. Zodra hij ons zag hebben we nog een hopeloze poging gedaan om de cupcakes te verstoppen die we vast hadden, maar we waren al te laat. Hij begon ons vrij hard uit te lachen en had het nodige commentaar. Nadat we heel sportief waren geweest zijn we naar buiten gegaan waar we hebben gewacht tot Tony naar buiten kwam na zijn les. Niet zomaar zonder reden, we waren in een goede bui en besloten om één van onze cupcakes aan hem te geven. Hij was er gelukkig erg blij mee en heeft hem met veel plezier opgegeten.

De dinsdag moesten we hard werken om onze koffiepeil weer op orde te krijgen aangezien we al minstens één dag niet samen in een koffiezaak waren geweest. Ditmaal was het niet alleen voor de koffie, maar voor een hele speciale skypedate met LIEKEE! Dat is de au pair waar wij een aantal weken hiervoor afscheid van hadden moeten nemen. Na wat probleempjes in het begin met de microfoon die het aan onze kant niet deed, was alles tip top in orde en waren we klaar voor onze skypedate. Er was ontzettend veel gebeurd, Lieke heeft inmiddels al zo'n drie baantjes, wij hebben van alles en nog wat meegemaakt en verder was er nog veel meer wat we moesten bespreken. Alle andere bezoekers hebben, geheel vrijwillig, wij praten niet hard of iets dergelijks, kunnen meegenieten van al onze avonturen. In die avond zijn we naar Armageddon gegaan waar we weer de nodige entertainment hebben verzorgd. Het is namelijk ontzettend leuk om te proberen elkaar af te troeven en beter te zijn dan de ander. Tony, wat een verrassing, houdt ons goed in de gaten en heeft ons dan ook altijd goed in de smiezen als we onze 'eigen aanvulling' aan de oefeningen geven. Gelukkig kan niet alleen hij, maar ook alle andere, er om lachen dus dat is dan wel weer oprecht wat positiefs.

Die woensdag spraken Sandra en ik weer af in de Starbucks, ditmaal in Putney, voor een andere reden. We zouden een nieuwe Au Pair ontmoeten, Suzan. Ze had ons beidde gemaild dat ze naar Putney zou komen en we hadden afgesproken om dan met z'n alle tegelijkertijd af te spreken. We hebben haar gelijk wegwijs gemaakt in Putney. Alle belangrijke winkels laten zien, supermarkten, poundland, drogisterijen, pubs alles is langsgekomen. Zo konden wij ook een ander zeer belangrijke plek niet vergeten, het Leisure Centre. Suzan had aangegeven dat ze best graag wat aan sport wilde doen dus besloten we om haar daar mee naar toe te nemen. Daar eenmaal aangekomen legde we uit dat ze nieuw was in Putney en geïnteresseerd was in een abonnement. We eindigde met de vraag of het misschien mogelijk was om haar een rondleiding te geven. Waar normaliter een personal trainer hiervoor wordt ingeroepen, werd ons het volgende medegedeeld. "Could you just show her the way, you know everything that goes around here anyway". Oftewel, waar wij al langer vanuit gingen, ze kennen ons daar allemaal. We werden wel wat raar aangekeken door de overige mensen toen we in gewone buitenkleren de gym in kwamen lopen en Suzan vervolgens een rondleiding gaven. Wij vonden het eigenlijk wel leuk en hebben Suzan dus ook voorzien van een uitgebreide toer door het Centre. Daarna was het voor mij alweer tijd om naar huis te gaan, toen ik een berichtje naar Sandra stuurde dat ik alweer op weg was om Mo op te halen was zij nog steeds met Suzan aan het praten. We leidde hier van af dat we een leuk nieuw meisje hadden ontmoet, waar we hoogstwaarschijnlijk wel mee in contact zouden blijven.

Dan zijn we alweer aangekomen bij donderdag, waar ik letterlijk niks heb gedaan. Mo naar school gebracht 's ochtends, ophalen hoefde niet. Verder naar school en dat was het wel zo'n beetje. Ik denk dat dit de kortste beschrijving is die ik in al mijn blogs tot dusver heb gedaan, dat is dus wel een schouderklopje waard. Misschien lukt het me dan eindelijk om een korte blog te schrijven.

Vrijdag vonden Sandra en ik het tijd voor weer een sportieve middag. Nadat ik klaar was met strijken hebben we elkaar getroffen bij het Leisure Centre en zijn we naar een les body conditioning van Mike gegaan. We kennen hem al van steps lessen die we in het begin nog wel eens hebben gevolgd en wisten dus dat het nog wel eens een wat zwaardere les zou kunnen worden. Zo verwacht, zo uitgekomen. Opgeven komt echter niet in ons woordenboek voor, dus hebben we met zo veel mogelijk energie alles gegeven wat we in ons hadden. Na de les vonden we dat we daarom een beloning hadden verdiend. We hebben een heerlijk stokbroodje gekocht en zijn daarna doorgelopen naar de Thames om in het zonnetje aan het water heerlijk te lunchen. Helemaal uitgerust en met weer wat extra energie zijn we uiteindelijk beidde weer huiswaarts gekeerd om onze kinderen van school op te halen.

Dan was er zaterdag. Ik ben samen met Suzan en Sandra naar Notting Hill afgereisd waar we een vriend, Ceddy, van Sandra's uit Duitsland ontmoette. Hij had twee meiden mee met wie hij zes weken in Engeland was. We hebben lekker over de markt geslenterd, Frozen Yoghurt gegeten (met fruit, we kunnen best gezond zijn) en een wafel (met aardbeien, dat gezonde hè) van de Wafflemeister. Omdat we nog zat tijd over hadden en het ongelooflijk lekker weer was zijn we na Notting Hill naar Holland Park gegaan. Wij waren hier nog niet eerder geweest en Ceddy wel, hij was dus in de zevende hemel over het feit dat hij ons wat nieuws in London kon laten zien nadat wij hier al zo'n zes maanden zijn. In het park aangekocht was het eerst tijd om de wc te zoeken. Dat bleek volledig aan de andere kant te zijn van waar wij ons bevonden, maar na een kleine, grote, speurtocht hebben we hem gevonden. Vlak daarna was het tijd voor Ceddy en zijn vriendinnen om er weer vandoor te gaan. Suzan en Sandra en ik besloten om nog te blijven. Sandra en ik hadden de nodige spierpijn van de sportles op vrijdag overgehouden. Veel meer dan op het gras in de zon liggen kwam er dan ook niet uit. Het was nog wel opgemerkt door Ceddy, dat wanneer ik mezelf in een benarde positie bracht om een foto te maken ik veel minder klaagde over pijn dan wanneer ik normaal liep. Dat schuif ik gewoon af op het feit dat lopen veel moeilijker is dan bukken. Nadat we lekker wat hebben geslapen, mensen hebben bekeken, bediscussieerd en uitgelachen, won de honger het van de zon en besloten we om ergens lunch te gaan halen. Voor de duidelijkheid het was inmiddels drie uur 's middags. Bij gebrek aan kennis over onze precieze locatie besloten we de trein naar Clapham Junction te nemen, wetende dat we daar een Lidl konden vinden. Bij de Lidl aangekomen hebben we wat lekkere broodjes gekocht en die vervolgens ook genuttigd. Met gevulde buikjes was het tijd voor ons om een ander plan te bedenken. We hebben nog wat door Clapham gewandeld, het onontkomelijke kopje koffie gedronken, om vervolgens terug te reizen naar Putney. Daar hebben Sandra en ik Suzan geïntroduceerd aan het avondeten in een pub waar we een heerlijke burger hebben gegeten. Daarna constateerde we dat wij veel te moe waren voor tieners op een zaterdagavond, maar met de grootste moeite hebben we het volgehouden tot een uur of tien. Op dat moment waren we allemaal zo afgepeigerd dat we naar huis zijn gegaan om lekker te slapen.

De zondag was het zo'n ongelooflijk lekker weer dat we besloten dat we dit volop moest nuttigen. Samen met Sandra ben ik naar de supermarkt gegaan om spullen voor een heerlijke lunch te halen. Daarna zijn we afgereisd naar Hyde Park waar we een andere Nederlandse au pair, Noor, zouden ontmoeten. We moesten nog even op haar wachten en terwijl we dat deden kwamen er uit het niets honderden mensen op skeelers aan. Nu houdt ik best van overdrijven, maar ik lieg niet wanneer ik zeg dat er letterlijk honderd mensen voorbij kwamen. Ik heb filmpjes en foto's als bewijs voor de ongelovige onder ons. Na een zoektocht hebben we Noor gevonden aan de andere kant van Hyde Park. Tussen alle andere slimme (slim omdat ze buiten waren en niet binnen) en van de zon genietende mensen hebben we ons kleedje neergelegd en hebben we genoten van onze geïmproviseerde picknick. Sandra en ik hadden ons voorgenomen om netjes op tijd weg te gaan om onze sportles te halen, maar het weer was zo lekker dat dat tijdstip voorbij was voordat we het besefte. We besloten om er dan maar het beste van te maken. We hebben een snelle koffie gehaald, dat moet gewoon, voordat we onze weg hebben gemaakt naar Vapiano. Noor was ondertussen afgehaakt want die moest op tijd thuis zijn. Bij Vapiano besloten Sandra en ik om twee heerlijke pizza's te delen. Als je bij Vapiano pizza bestelt krijg je een apparaatje wat gaat trillen als je de pizza moet ophalen. Ik heb hem weliswaar één seconde vastgehad voordat ik hem alweer uit m'n handen liet donderen, op de tafel via m'n schoot, de stoel, op een krukje om op de grond te landen. Hij was gelukkig niet gebroken, maar ik was vanaf dat moment niet meer geoorloofd om hem vast te houden. De pizza was in ieder geval overheerlijk. 's Avonds heb ik nog even met m'n papsie en mamsie geskyped over van alles en nog wat om vervolgens weer lekker naar bed te gaan. Om vol goede moed te beginnen aan een nieuwe week hier in London.

Liefs,
Annika