De blog van deze keer gaat wat anders zijn, ik maak namelijk een klein tijdsprongetje. Ik ben tussendoor in april heel even naar huis geweest omdat mijn hostfamilie zelf ook op vakantie was. Ik vind dat dat niet heel veel te maken heeft met mijn leven hier, waar mijn blog voornamelijk overgaat, en ga daar dus geen aandacht aan besteden. Ook wil ik proberen om op die manier iets dichterbij de huidige tijd waarin wij ons bevinden te komen! Aangezien ik een kleine mini vakantie had aan het einde van de week wordt het nog ietsjes anders want ik ga bloggen over de periode van 16-21 april, wat van een woensdag tot een maandag loopt. Als m'n blog te lang wordt dan stop ik op de dag voordat ik naar Canterbury ga en maak ik daar een aparte blog voor. Want daar heb ik natuurlijk zo veel beleefd dat ik dat nooit of te nimmer kort kan beschrijven.

Om iet wat duidelijkheid te creëren ik ben op 7 april naar Nederland gevlogen en op 12 april ben ik weer terug gevlogen naar Engeland. Niet alleen maar mijn moeder was gezellig meegekomen om wat leuke dagen met mij te beleven in London. Ik heb haar van alles kunnen laten zien en ben ook op ontdekking gegaan op wat plekken waar ik zelf nog niet eerder was geweest. Zeer geslaagde dagen dus. Dinsdagavond was ik weer in Barnes thuis gekomen en woensdag moest ik weer aan het werk. Tigs was er voor het grootste gedeelte niet die dag dus ben ik voornamelijk bezig geweest met Mo. We besloten om naar de speeltuin te gaan vanwege het heerlijke weer. Na Mo weer flink haar best had gedaan om mij bang te maken op de brug kwamen we aan bij de speeltuin. We hadden verwacht dat er flink wat kinderen zouden zijn ivm het zonnige weer, maar dat was niet zo. We hadden de speeltuin voor ons alleen. Onze grote favoriet de grote schommel was er niet meer, waardoor we besloten met de kleine schommels te beginnen. Al snel deden we ons gebruikelijke activiteit, proberen elkaar voeten aan te raken terwijl we aan het schommelen waren. Schommeltalenten dat wij zijn kregen we dat zo voor mekaar. Na nog vele andere klimtoestellen en dergelijke belande we in het zand. Bij gebrek aan goed zand werd ons zandkasteel meer een grote hoop zand. Mo was er echter zeer tevreden mee en heeft er nog een mooie gracht omheen gegraven. Terwijl ze daarmee bezig was vond ze een 'mooi' steentje en kwam ze op een zeer knaphandig bedacht idee. Zij ging het steentje ergens in de speeltuin verstoppen en dan mocht ik hem zoeken. Nu kan ik je verzekeren dat deze speeltuin met name zo populair is vanwege het feit dat het enorm groot is. Ik heb Mo gelukkig kunnen overhalen dat we het zoekgebied beperkt zouden houden. Ik mocht ook het steentje voor haar verstoppen dus dat maakte het allemaal een stuk leuker. Omdat Mo ontzettend lief was geweest en wel een beloning verdiende heb ik daarna een lekker groot ijsje voor haar gekocht. Die heeft ze lekker zitten oppeuzelen in een huisje in de speeltuin. Thuis aangekomen hebben we geluncht en daarna hadden we nog wat tijd over voor we alweer naar zwemmen moesten gaan. Die tijd hebben we goed benut door Mo's boek What would you choose erbij te pakken. Dat is een boek vol met plaatjes van mensen, huizen, kleren, eten tot huisdieren waar je dan uit kan kiezen. Op iedere pagina kozen we wat wij graag zouden willen en tekende dat vervolgens op een papier. Er kwamen de meeste merkwaardige combinaties uit. Inmiddels was het alweer tijd voor ons om naar zwemmen te vertrekken. Dat bleek uiteindelijk een groter avontuur dan gedacht. Mo stond erop dat we minimaal drie kwartier te vroeg bij het zwembad zouden zijn, geen probleem voor mij. De enige afspraak die ik met haar had gemaakt was dat ze dan niet mocht zeggen dat ze zich verveelde als we lang moesten wachten. Daar hield ze zich netjes aan, al hoorde ik wel vrij veel gezucht uit haar komen. Haar lerares was ietsjes te laat vanwege een andere zwemles die zij daarvoor had moeten geven en kwam dus aanhollen zodat iedereen zich zo snel mogelijk kon omkleden. Er bleek echter een klein probleempje te zijn. De deur zat op slot ivm de vakantie en zij had geen beschikking over de juiste sleutel. Op naar de meneer van de receptie, die gelukkig vrij snel aankwam lopen. Helaas had ook hij geen sleutel die paste op de deur en ging hij op pad om iemand anders te halen. Deze meneer deed er wat langer over om te arriveren, eenmaal aangekomen bukte hij. Hij bestudeerde het slot eens even goed, keek iet wat verward en mompelde iets over Nah, I don't have that key, om vervolgens weg te lopen zonder iets te zeggen. De zwemlerares van Mo begon op dit moment wel een beetje chagrijnig te worden, wat ik vrij begrijpelijk vond. Uiteindelijk na zo'n tien minuten kwam dezelfde meneer die net ook al was langskomen weer aan. Hij had een andere manier gevonden om in het zwembad te komen en maakte van binnenuit de deur voor ons open. De chagrijnige bui van haar lerares bleef echter wel een beetje hangen en Mo is samen alle andere kinderen flink afgebeuld. Na de les kwam ze dan ook heel gemakkelijk met mij mee en verder is er niet veel meer gebeurd die dag behalve lekker rustig aandoen.

Op de donderdag had Tegan 's ochtends zwemmen en in de middag zou ik haar en Mo meenemen naar de speeltuin. In de ochtend hebben Mo en ik eerst even met de lego gespeeld. Ze was op dat moment helemaal in de ban van de Romeinse tijd vanwege een bepaalde boekenserie die ze op school aan het lezen was. Ik was echter niet helemaal op de hoogte en speelde dus niet mee in het juiste verhaal wat mij zeer kwalijk werd afgenomen. Daarom besloten we om maar wat anders te gaan doen, ouderwets gezellig knutselen. Ik had allerlei leuke paasknutsels opgezocht en liet Mo door de plaatjes kijken. We begonnen met het maken van eierdopjes, dat idee had ik (nouja mijn moeder) gestolen uit de Allerhande. Dat ging veel sneller dan verwacht waardoor we besloten om een paashaas te maken van een wc rolletje. Mo knutselt niet zo heel vaak en was dus ook vrij verwonderd door het feit dat je iets leuks kon maken met het gebruik van zo weinig spulletjes (wc rol + papier). Om het paasknutselen goed af te sluiten hebben we uiteindelijk nog een groot paasei gemaakt dat 'gebroken' was en waar een paashaas zijn hoofdje uitstak. Tiggy was inmiddels ook thuis gearriveerd en redelijk ongemotiveerd om mee te gaan naar de speeltuin. Ze had echter geen keus en is uiteindelijk toch mee gegaan. Deze keer was het wel vrij druk in de speeltuin waardoor het iets meer wachten geblazen was om op een toestel te komen. Tegan heeft het, al zal ze dat niet snel toegeven, ook erg leuk gehad. Ze waren allebei op de hoogte dat Sue mij had vertelt dat ik ze moest trakteren op een ijsje en het koste mij dan ook erg veel moeite om ze eerst te laten spelen voordat ze dat ijsje kregen. Ik ben echter niet van het opgeven en aangezien ik het beschikte over het geld heb ik ze eerst zo'n anderhalf uur laten rondhuppelen. Daarna heb ik een ijsje voor ze gekocht en hebben ze die opgegeten terwijl we lekker in het zonnetje zaten. Thuis hebben we niet meer veel gedaan en die avond moest ik oppassen dus ben ik ook niet meer weggeweest.

Vrijdag was Sue thuis dus hoefde ik niet op te passen. In de ochtend ben ik naar het Leisure Centre gegaan met Suzan en Sandra omdat ik daar al veeel te lang niet meer was geweest. We hebben heel braaf het fitness programma gedaan inclusief al het werk met de gewichten. Redelijk afgepeigerd hebben we elkaar weer getroffen in Hammersmith nadat we allemaal thuis hadden gedoucht. Ik moest nog een cadeautje kopen voor Tigs, want het was haar verjaardag aankomende dinsdag. Eerlijk toegegeven het was nog best een grote opgave voor mij om een geschikt cadeautje te vinden voor een, op dat moment nog, twaalfjarige. Uiteindelijk heb ik een leuk fotolijstje dat een beetje als een draaimolen werkt gekocht met een slinger van stenen hartjes waar 'be happy' opstond. Het klinkt niet zo heel leuk, maar het ziet er beter uit dan mijn beschrijving. Sandra haar gastgezin was niet thuis waardoor we besloten om bij haar avond te eten. We hebben lekker eten gekocht bij Sainsburys en hebben bij haar thuis overheerlijk gekookt. Sandra en ik zouden de volgende dag naar Canterbury vertrekken en Suzan naar Liverpool waardoor we besloten om niet al te laat weg te gaan.

M'n blog is toch weer veel langer geworden dan ik dacht terwijl het maar over drie dagen ging.. Aangezien ik weet dat het verhaal over Canterbury hoogstwaarschijnlijk monsterlijk lang wordt zal ik nu stoppen met deze blog. Het verhaal over Canterbury houden jullie dan nog te goed in een aparte blog!

Liefs,
Annika